Pokrycie dachu to ostatni etap budowy domu, jednak warto z dużym wyprzedzeniem zastanowić się nad doborem właściwego materiału. Coraz większą popularnością wśród klientów cieszą się papa termozgrzewalna oraz gont bitumiczny. W związku z dużym zainteresowaniem tymi wariantami pokryć warto poznać ich najważniejsze wady i zalety. Co jest lepsze – papa czy gont?
Papa termozgrzewalna i gont bitumiczny — ogólna charakterystyka materiałów
Najbardziej istotnym parametrem, który trzeba uwzględnić w czasie poszukiwań pokrycia dachowego, jest jego szczelność. Nieszczelna konstrukcja może przyczynić się zarówno do zalania obiektu, jak i spowodować spore straty na cieple. Od typu wybranego pokrycia dachowego zależeć będą również: stopień nagrzania domu, cyrkulacja powietrza oraz ogólne kwestie estetyczne. Niezwykle popularnym materiałem na pokrycie dachu jest:
- Papa termozgrzewalna – w jej skład wchodzi kilka różnych warstw, przez które cechuje się sporą odpornością na działanie szkodliwych warunków atmosferycznych i trwałością. Może pełnić funkcję izolacji lub samodzielnego pokrycia dachowego. Co więcej, papa termozgrzewalna cechuje się odpornością na powstawanie uszkodzeń mechanicznych, rozciąganie i zgniatanie. Niestety ułożenie z niej dachy, mimo ogromnej trwałości, nie są estetyczne.
- Gont bitumiczny – z wyglądu przypomina dachówkę. Wytwarza się go dzięki właściwemu uformowaniu papy asfaltowej. Tego rodzaju pokrycie świetnie sprawdza się w przypadku dachów o dużym i małym kącie nachylenia, które dodatkowo cechują się nieskomplikowanym kształtem. Jego zaletami są przede wszystkim stosunkowo łatwy i prosty montaż, doskonała izolacyjność akustyczna oraz odporność na działanie grzybów. Do wad gontu należą łamliwość oraz mała izolacyjność termiczna.
Papa czy gont – co jest lepsze?
Ciężko jednoznacznie określić na to pytanie. Zarówno papa, jak i gont mają swoje zalety i wady. Jeżeli najistotniejszym kryterium będzie aspekt wizualny i prostota montażu, to świetnie sprawdzi się gont bitumiczny. Papa termozgrzewalna cechuje się o wiele lepszymi właściwościami wytrzymałościowymi, jednak nie przepuszcza pary wodnej i jest mało estetyczna. W konsekwencji może ona sprzyjać rozwojowi grzyba i pleśni.
